Week van de Toegankelijkheid

Sinds het van kracht worden van het VN-verdrag Handicap in 2017 geldt een algemene norm voor toegankelijkheid. Dit betekent dat bijvoorbeeld scholen, werkgevers en bedrijven hun gebouwen en diensten toegankelijk moeten maken. De Tweede Kamer bepaalde ook dat het toegankelijker maken van Nederland, geen ‘extra service’ is, maar dat dit vanzelfsprekendheid moet zijn. Toegankelijkheid is de norm en ontoegankelijkheid de uitzondering.

Doel is dat mensen met een beperking steeds minder apart om aanpassingen hoeven te vragen. Het gaat om ‘eenvoudige voorzieningen’ zoals bijvoorbeeld de toegankelijkheid van een supermarkt, toegankelijke straten of de informatie van de gemeente die begrijpelijk moet zijn. Ook voor mensen met een verstandelijke beperking. Het gaat om meer dan toegankelijkheid van gebouwen en informatie. Het gaat ook over de toegankelijkheid van onderwijs, werk, wonen en vrije woningkeuze, mobiliteit en het aanbod van goederen en diensten zoals horeca, detailhandel en betalingsverkeer.

Nee, het gaat bijvoorbeeld ook over zaken als goede bejegening van mensen met een beperking - gastvrij, met geduld, met begrijpelijke informatie, waar nodig en gevraagd met ondersteuning. En belangrijk: er wordt rekening gehouden met alle soorten beperkingen: fysiek, zintuiglijk, verstandelijk, psychisch of vanwege een chronische ziekte.