Spontaan even uit eten is er niet bij voor Pieter Licht. Hij heeft een zware zuurallergie. Zijn lijf reageert heel heftig als hij te veel zure voedingsstoffen binnenkrijgt. Dan maar geen azijn of citroen, en dan is het opgelost, zou je denken. Maar bijvoorbeeld ook tomaat, mayonaise, bessen, mosterd en frisdranken bevatten te veel zuren. De lijst is lang. Eigenlijk zit in elk fabrieksproduct wel een hoop zuur. Als Pieter dat binnenkrijgt wordt hij meteen beroerd, soms zelfs met flinke koorts.
Conserveringsmiddel
‘Toch gaan we soms uit eten. Er is hier in Noord-Nederland een handvol restaurants die zuurvrij willen en kunnen koken. Ik bestudeer de menu’s via de website en bel ze dan om te overleggen. Dat gaat wel.’
Kleinere restaurants of eetcafes, daar kan Pieter niet terecht. Die werken meestal met halffabrikaten in sauzen of bewerkte producten, waarin dan veel voedingszuur zit. Vaak ook als conserveringsmiddel. ‘Ik heb daar wel begrip voor. Ik verwacht niet van die kleinere zaken dat ze zich zomaar kunnen aanpassen.’
Niet zichtbaar
Pieter is ook rolstoelgebruiker. Goede toegang tot het restaurant en de aanwezigheid van een invalidentoilet zijn daarom nog extra voorwaarden om er te kunnen gaan eten. ‘Mensen zien me in de rolstoel binnenkomen. Daar is dan begrip voor. Maar die andere beperking, de zuurallergie, is niet zichtbaar. Dat vraagt vaak om extra uitleg aan het personeel. Dan reageren ze vaak heel verrast.’
Natuurlijk koken
Goede ervaringen heeft Pieter met een paar koks die het ‘gewoon professioneel’ vinden om een voor hem geschikte maaltijd te bereiden. ‘Zo superingewikkeld is dat niet. Eigenlijk gaat het om zo natuurlijk mogelijk te koken, eenvoudige gerechten, zonder allerlei toevoegingen.’ Ook goed voor iedereen die geen zuurallergie heeft. ‘Dat is een vorm van goed gastheerschap in de horeca.’
Prima ervaringen heeft Pieter met zorghotel Groot Stokkert in Wapenveld. ‘Ze kookten daar een diner voor tien personen inclusief mezelf. Goed! En niemand die tijdens het eten doorhad dat het zuurvrij was.’
