Amsterdam kent veel leuke, openbare gelegenheden. Helaas blijken die niet altijd toegankelijk voor mensen die slecht ter been zijn. De Week van de Toegankelijkheid kreeg twee spontane mails uit Amsterdam.
Magda van Tilburg vindt het erg jammer dat ze zoveel ontoegankelijkheid in een prachtig gebouw als het EYE moest ervaren. “Er zijn geen invalideparkeerplaatsen bij de liftingang, terwijl het ruime open terrein om het gebouw heen daar voldoende plaats voor zou bieden. Nu moest ik over een fietspad langs allerlei vervelende paaltjes waarvoor je een 'afspraak' moet hebben om ze open of naar beneden te krijgen. De lift binnen is zó ver verwijderd van alle activiteiten dat ik al moe was toen ik bij de zalen kwam. En dan al die trappen zonder leuningen! In m’n uppie kon ik deze niet te betreden.”
Magda: “Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor het prachtig complex ‘Spa Zuiver’. Ik vond het er soms doodeng. Te hoge trappen om in het water te komen en maar één trap met leuning. Bij de douches geen beugels om even houvast te vinden. Om enigszins stevig te staan moest ik leunen op een shampoodispenser, maar had daarmee geen handen vrij om mezelf in te zepen.”
En zo kregen we ook een vraag of de Amsterdamse kerken niet wat meer toegankelijk kunnen worden gemaakt. Men schreef ons: “De Engelse kerk op het Begijnhof is voor mij wel erg ontoegankelijk.”
Magda van Tilburg: “Kunnen interieurarchitecten niet een verplicht onderdeel in hun opleiding krijgen om deze vergissingen te voorkomen?”
